Waarom ik loop

Voor de mensen die mij niet op Instagram of Strava volgen kwam het vast wel als een verrassing: ‘huh, Nikky lóópt???’ Ik ben nooit echt een sportieveling geweest. Tot vorig jaar was de laatste keer dat ik gelopen had de beruchte Vestenloop van mijn middelbare school.

Waarom ik dan toch opeens besloot te gaan lopen? Ik voelde me totaal niet goed meer in mijn vel. Ik was constant opgeblazen en voelde me dik. Als ik naar mezelf keek op foto’s of in de spiegel was mijn buik het enige wat ik zag. Ik had al geprobeerd om meer op mijn eten te letten maar daar werd ik zó ongelukkig van, dat ik op zwakke momenten véél te veel at. Verder ging ik te voet naar het werk en probeerde ik tussendoor wat spieroefeningen te doen maar dat hield ik niet echt vol en het wandelen naar het werk had eigenlijk ook weinig tot geen effect. Nadat ik gelezen had dat lopen een van de sporten is waarmee je de meeste calorieën verbrandt wilde ik het toch eens proberen. Ik kocht loopschoenen, downloadde een Start Running app en weg was ik! En ik vond het niet verschrikkelijk!

Ik ging vlotjes 3 keer per week lopen en begon het echt leuk te vinden toen ik opeens last begon te krijgen van mijn voet en knie. Met tegenzin nam ik een paar weken rust om dan rustig weer op te bouwen – trager dan de vorige keer. Maar ook deze keer kwam er weer iets tussen en lukte het niet om het eerste programma af te ronden. Zo ging het een tijdje door, tot ik begin mei van dit jaar besloot om het zonder app te proberen en te beginnen met maar twee keer te lopen per week in plaats van drie. Wonder boven wonder lukte dat super vlot en begon ik echt te dromen van doelen bereiken. Ik leerde mijn lichaam beter kennen en leerde ernaar te luisteren en al vrij snel zag ik het weer zitten om terug drie keer per week te gaan lopen.

Ook zag ik mijn lichaam veranderen. Mijn buik werd dunner en ik was nóg gemotiveerder om te lopen. Bovendien zijn mijn bloeddrukken over het algemeen lager en bij mijn laatste controle in het ziekenhuis bleek ook dat ik minder eiwitten in mijn urine had als anders. Of dat laatste echt te wijten is aan het sporten durf ik niet zeggen, maar ik wil graag geloven van wel. Ik voel me veel fitter sinds ik loop en begin me ook steeds weer beter in mijn vel te voelen.

Bovendien – en dat is waarschijnlijk een van de belangrijkste redenen waarom ik het zo graag doe – kan ik mijn hoofd helemaal leegmaken tijdens het lopen. Wanneer mijn hartslag stijgt en mijn beenspieren om zuurstof schreeuwen vergeet ik al mijn zorgen. Na het lopen voel ik me dan ook altijd zó geweldig goed. Zelfs als ik absoluut geen zin heb om te vertrekken weet ik dat ik me achteraf stukken beter ga voelen.

Een leuk extraatje is dat mijn vriend door mij ook is beginnen lopen, en samen lopen is altijd plezanter dan alleen.

En stiekem loop ik ook heel graag omdat ik een kleine verslaving heb aan loopkleren.

Loop jij? En waarom (niet)?